01.11.2020 old lady, the sequel

01.11.2020

Ik heb werkelijk de hele week op bed gelegen met die rug. Ik kon niet lopen zonder ondersteuning van de muren of kasten. Elke houding, elke beweging.. Het voelde als elk moment mn rug in zou zakken..

Het is natuurlijk voor iedereen kak als je rugpijn hebt, maar voor iemand met mijn bewegelijke energie... Lijkt het echt eeuwen te duren.. Na mn laatste blogje vorige week appte mn buufie of ik anders een infrarood-zonne-hemel-ding wilde lenen. Ik vind mezelf al snel een zeikertje en gaf aan dat ik t met een kruikje wel af kon. Half uurtje na mn appje stonden ze voor de deur met de zonne-hemel. En, hoewel ik vrij sceptisch was from the start, het werkte. Manlief vouwde het apparaat uit, ik draaide me met veel pijn en moeite op mijn buik en zette t apparaat op 10 minuutjes. Ik voelde echt mijn spieren ontspannen. Juist doordat je probeert dat pijntje niet te voelen,  ga je als een soort quasimodo lopen en daarmee gebruik je je andere rugspieren ook helemaal verkeerd. En ja dan is t eind best zoek.  Buurman appte een uurtje later of ik "een roti wilde van mn Buurman"  ehmm JA, altijd lekker, zelfgemaakte roti! We kregen beide een bordje met hele roti,  en een ijsje toe. Ik kon het zowaar zelf aanpakken bij de deur door het infrarood gebeuren. Hij dacht eerst dat k m in de zeik nam toen k zei dat t werkte. Anyway, t is maar boffen met die buurtjes van ons. Ook mijn andere buurvrouwen boden hulp en beterschapjes.

Ondanks dat de infrarood stralen hielpen, was het er na 2 dagen mee gedaan. Bood geen verlichting meer. Dus kwam de cleandaddy met een infrarood massage kussen geval. Ook dat bood weer wat verlichting! Maar helaas ook niet blijvend. na 3 a 4 dagen op bed te liggen, niet kunnen zitten, staan of lopen. Was t voor mij wel genoeg. Elke dag deed ik oefeningen, liggend op de eettafel, om maar verlichting te creëren.

Ietwat geïrriteerd belde ik de telefoniste van de fysio. Ik moest en zou zsm komen. Gelukkig kent deze vrolijke vrouw mij langer dan vandaag, en weet dat ik alleen maar kribbig ben als ik écht pijn heb. Woensdag kon ik terecht. Ik reed zelf. Kon amper mn koppeling intrappen,  maar het is gelukkig heel dichtbij. Ik wachtte niet tot hij me kwam halen, ik stormde voor zover het kon de behandelkamer binnen en riep " red mij!!".

Hij, de rust zelve, "ga maar liggen, gaan we even kijken". En wat hij nou precies doet... ik vraag altijd mega veel tijdens de behandeling. Nu lag ik vooral te janken van frustratie door de beperkingen en opluchting dat er wat aan gedaan werd. En hoewel het in eerste instantie natuurlijk vooral beurs voelde, stond ik RECHTOP! mn mascara op mn knieeen, maar ik liep niet meer krom.

Hij haalde ook nog eens mn kankerspook weg door te constateren dat deze pijn echt meganisch is. En dus echt door een lichamelijke kwaal in spieren en aanhechtingen komt.

Voor mijn borstkanker diagnose kwam ik elke week bij deze man. Tijdens de behandelingen niet. Na de behandelingen stond ik vrij snel weer op de stoep. Door stress en wennen aan nieuwe zenuwverlopen en sowieso de behandelingen ging de stress in mn schouders zitten.

Thuisgekomen na mn bezoekje aan de fysio ben ik alsnog op bed gaan liggen om toch nog wat rust te geven aan de beurse spieren. Donderdag kon ik weer op een stoel zitten en wat werken. Vrijdag kon ik naar kantoor. zaterdag met mn vader op stap, met een slakkengangetje want t was nog niet helemaal goed. Inmiddels kan ik bijna alles weer. Af en toe voel ik m nog wat zeuren maar vandaag was t weer rommelen als vanouds.

Het sporten zal ik voorlopig even moeten laten. Er is een grote kans dat de rugpijn is veroorzaakt door een oefening die ik niet goed doe. Misschien een yoga klasje? En fietsen en wandelen.

Dinsdag moet ik naar de diëtiste. Een nieuw nulpunt voor het na-traject met healthy for me. Ik ben ergens een beetje bang voor de cijfers. Maar het is wel lekker een geijkt punt te hebben om weer te starten. T stomme is dus, ik wéét hoe het werkt, ik wéét hoe ik vorige keer bijna 12 kilo kwijtraakte, maar het lukt gewoon niet om het vast te zetten. En het te doen.

Ondanks dat ik in de afgelopen maandjes toch ietwat aangekomen ben, zie je wel de contouren die verandert zijn door de lipo. Is t niet voor niets geweest..

Inmiddels komen er weer wat afspraken in het ziekenhuis aan. Controle hormoontherapie in november en controle na de operatie van augustus in december, je weet wel, met die heerlijke arts van mij. Aan de ene kant heb ik nooit zo moeite om naar t ziekenhuis te moeten. Niet meer dan, na elke week chemo heb je m wel gezien zeg maar. Maar omdat nu alles anders is met corona, zie ik er echt een beetje tegenop.. 

Liefs xL