LerenLerenLeren
De week begon met een heerlijke regenachtige wandeling met vriendjes, gevolgd door pizza’s en spelletjes. En dat allemaal op anderhalve meter.
De maandag ging ik even langs een collega, onder het mom van “een dossier brengen”. Een paar wijntjes later vond ik mijzelf mn fiets in de lift van kantoor krijgen. Vraag me niet meer hoe, maar ik weet dat t gezellig was! De dag erna lag ik natuurlijk wel al om half 9 s’avonds in bed.
Een tijd geleden heb ik besloten een opleiding te beginnen die voor een deel gericht is op het werk wat ik doe. Hij is al een keer verschoven door mn operatie.
Maar inmiddels heb ik na intensief overleg besloten toch eerst wat cursussen te gaan doen ipv meteen een opleiding. Mijn hoofd is na de chemo echt wel weer op 99 procent capaciteit, maar die ene procent wil het nog wel eens laten gebeuren dat ik als een niet zo bijdehand wezen voor de dag kom. Moet er toch ook niet aan denken dat ik mijn interview opdracht verpest door een idioot grapje omdat ik zo ongemakkelijk ben omdat die ene procent ineens aanwezig is.
Dat is wel een leer proces. Ik ben er nogal van om bij ongemakkelijke momenten grapjes te maken.
En dat kan in sommige situaties best wel eens nog ongemakkelijker worden! Haha
Daar ga ik dus eerst maar eens een cursus voor doen haha.
Door de nieuwe coronamaatregelen is het op kantoor echt stil. We zaten er al niet meer met zoveel. Maar nu is het wel heel karig. Vaak zit ik alleen met mijn moeder, dat betekent meestal, radio op standje sambal.
Terugkomend op dat geheugen.
Na de chemo’s heb ik altijd mijn hersens getraind. Met luisterboeken en puzzels. Er zijn echt momenten geweest dat ik een naam niet meer wist, of een gebeurtenis niet meer wist. Dit laatste gebeurt nog steeds.
Vooral dingen die in de jaren 2017/2018 zijn geweest. Dus het komt wel eens voor dat mensen mij iets vertellen uit die tijd en dat ik het echt niet meer weet. Bij het luisteren komen er dan flarden terug. Maar ik zal het nooit helemaal terug kunnen halen. (jullie kunnen mij dus van alles wijsmaken ;))
Dit heeft voordelen, als je bijvoorbeeld een film kijkt uit die tijd die je dus al gezien hebt, maar niet meer weet. Die is dus bijna als nieuw. Een nadeel is dat je dus periodes kwijt bent. Alles wat ik had geleerd op mijn werk, moest allemaal opnieuw uitgelegd worden toen ik na mn 2e operatie weer op kantoor kwam.
Gelukkig werd ik ingewerkt door moeders-eigen die natuurlijk iets meer geduld heeft dan anderen voor mijn hysterie. En dat was toen aan de hand hoor, hysterie. Door de behandelingen, medicatie en sowieso het hele traject was ik vreselijk opstandig, gefrustreerd en boos. Dat uitte zich, zonder dat ik daar enige controle over had, in eigenlijk vooral overschreeuwen. En daarmee ook echt mensen kwetsen. Want ik was boos op iedereen. Maar vooral op de kanker. Want what the fuck doet die dan!
De boosheid kwam echt na de behandelingen, tijdens de behandelingen is er een soort oer-veerkrachtigheid ontstaan. Want elke keer als er iets nieuws bijkwam, of iets veranderde, dan paste ik mezelf weer aan aan de nieuwe situatie. Die veerkrachtigheid mis ik wel eens. Want ik ben tegenwoordig wel weer wat lastiger met veranderingen. Als ik een plan heb gemaakt en t verandert. Dan kan ik nog wel eens in mineur raken.
Wel ben ik blij dat mn hoofd het weer doet. Ik weet dat er wel eens casussen zijn waarbij mensen met een zogenoemd “chemobrein”, volledig worden afgekeurd…
Dus ik ga nog maar eens een woordzoekertje of 80 maken voor ik aan mn cursus begin!
Reactie plaatsen
Reacties
😊❤💋