It’s about time.
Alsof ik zo lang moest bijkomen van moederdag., maar dat is niet waar. De dag erna was alles weer over. Het komt en gaat. Zoals met alles.
We zijn alweer 2 maanden verder. Mijn 35e verjaardag is inmiddels geweest (auw) en die is uitgebreid gevierd. We hadden nog een vakantie tegoed van een instantie die dat regelt voor mensen die kanker hebben (gehad). De eerste 2 keren zijn voor ons niet helemaal geweest zoals we hadden gehoopt maar dat heeft deze 3e keer is scheepsrecht helemaal goed gemaakt.
Omdat het Pinksteren was konden we er pas op de dinsdag naartoe. Het huisje was oud, maar schoon. Er stond een heel welkomstpakket met chocola en wijn.
Prachtig uitzicht over de ven maar helaas, de eerste dagen hadden we vooral regen. Maar we hebben ons vermaakt. België op de woensdag en de Eiffel in Duitsland op de donderdag. (dat was nog wat want we zagen onderweg geen enkele Nederlander, bleek dus dat we eigenlijk helemaal daar niet mochten zijn #wezijnzoboefjes.
Donderdag avond hadden we de eerste verjaardagsgast al binnen. Fijn even met zn 3en tot 12 uur opblijven want ik was de vrijdag jarig. De vrijdag kwam in de avond de rest van het gespuis. 2 nachten op de logeer in ons grote vakantiehuisje. Ik heb ontzettend genoten ervan. Maar de zondag wilde we allemaal toch wel weer graag naar huis.
Eenmaal thuis, en weer naar kantoor, wachtte mij nog een verrassing, mijn werkplek was versierd. Inmiddels weet mijn omgeving ook dat als ik jarig ben, ik ook ECHT jarig ben. Ik loop nog net niet met een sjerp rond met “ birthday girl”.
Ik heb ergens in juni een afspraak gehad in het ziekenhuis met de plastische. Er is een volume defect ontstaan in de geopereerde kant, dat wil zoveel zeggen dat ze ongelijk zijn (ik denk doordat ik altijd op mn linker zij slaap, dattie wat naar links is gezakt hahah) , en misschien denk je; ze zijn toch nooit helemaal gelijk, bij niemand niet, en het wordt nooit “echt”. I know dat meer dat jullie, maar als je dan toch ervoor mag kiezen, waarom dan niet helemaal naar je wens, toch? Dus ik sta weer op de wachtlijst van de wachtlijst. Geen haast, maar wel een fijn vooruitzicht. Dat resulteert wel weer dat de tattoo weer wordt uitgesteld. En zo blijven we lekker bezigggg.
Het 40 uur werken is sinds kort permanent. Voorheen hing het af van het herstel van mijn collega, nu is het wel gebleken dat ik dit kan! Zoals eerder genoemd weet ik dat er veel vrouwen (en mannen) met mijn ziekteverleden zijn die hier alleen maar van kunnen dromen. Dus ik kan wel zeggen dat ik Fokking trots ben op mij, en mijn lijf.
En over dat laatste, het afvallen is eindelijk weer in gang gezet. Inmiddels al -3.5. Mede doordat 1 van mn liefste vriendinnetjes mij heeft kennis laten maken met skaten. Waar ik in het begin als een bambi erop stond ging het steeds beter. Helaas moet ik nu even een skate-pauze nemen want ik ben natuurlijk weer gevallen. Holletje af, netjes voorover gebogen, slecht wegdek en dan denken oe, ik ga te ver naar voren, en dan in 1 keer achterover slaan. En dit gebeurde natuurlijk halverwege de route. Ik viel zo hard dat ik nu een gekneusde bilspier heb. Gelukkig heb ik genoeg zitvlees waardoor ik niets gebroken heb. Maar ja, halverwege het parcours dus ik moest nog door naar onze fietsen. Op adrenaline uiteraard want ik ben ECHT hard gevallen. Toen we bijna bij de fietsen waren, kwamen we op een stuk waar een wortel van een boom in het fietspad lag, en toen liet ik mij maar weer vallen maar nu voorover. Dat resulteerde er in dat ik er klaar mee was en op sokken naar de fiets ben gelopen haha
Dus in plaats van skaten gaan we vandaag lekker wandelen.
De fysio heeft afgelopen dinsdag al aardig wat weggemasseerd gelukkig.
Ik mij ook nog bij mijn lievelings lotgenoot opgeworpen als uitkeringsspecialist waarbij we het voor elkaar hebben gekregen dat zij niet meer hoeft te werken. Dat geeft aan de ene kant voldoening, en aan de andere kant is het heel verdrietig natuurlijk. En zelfs af en toe erg confronterend. Maar ik ben blij dat ik eindelijk wat voor haar kan doen.
Afgelopen maanden zijn er nieuwe mensen in mijn leven gekomen, waar ik meteen gek op was, bestaande vriendschappen hebben zich verdiept en oude vriendschappen zijn weer opgepakt met heel veel liefde. En mn binkie is gewoon al 2 jaar bij ons!
Ik vind het mooie weken geweest op dat gebied. En ik mag met hetzelfde afsluiten als vorige keer:
Morgen met mijn vader op pad!
Liefs X L
Reactie plaatsen
Reacties
❤🥰