HPV wat moet je daar nou weer mee

Inmiddels ben ik op de leeftijd dat ik al 2x de discutabele eer heb gehad om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker.

degene die mij kennen of al een tijdje volgen, zullen begrijpen dat dit enigszins stress meebrengt.

En dat terwijl het nagenoeg een routine klus is.

Ik was al een week niet zo op mn gemak. Niet zo gezellig. Symptomen van stress.

Eenmaal bij de huisarts maar meteen laten doen wat ze moest doen. Gelukkig kom ik al bijna mijn hele leven bij deze arts en kreeg ik de ruimte om keihard "TERING dat doet zeer" te roepen. 

De uitslag kwam anderhalve week later. Hoewel de uitslag in principe goed is, geen afwijkende cellen, is er wel HPV virus geconstateerd. Het virus dat baarmoederhalskanker ZOU kunnen veroorzaken. Dus ik moet over een half jaartje nog een keer voor een extra check.

 

En dan gaat dat broeien in je hoofd. HPV, wat moet ik daar nou weer mee. Moet ik mij zorgen maken? Als ik het ga Googlen dan staat er waarschijnlijk dat ik niet lang meer heb. Dus dat doen we maar niet. 

Het wil eigenlijk niet veel zeggen, maar als je al eens een denderende diagnose hebt gehad, zit er toch een stukje angst aan. Besloten dit maar even te parkeren voor een half jaar. Van mijn oom geleerd. Als het niet goed is, zien we het dan wel weer. (en hij kan het weten)

 

Ondertussen was ik door Corona ( je moet iets de schuld geven) en niet opletten met wat ik eet, niet sporten, niet goed eten. Gewoon weer op het gewicht wat ik voordat ik 2 jaar geleden met Healthy For Me eraf had gekregen (-11 kilo). Is ook een kunst! 

Maar ik was er wel een beetje klaar mee. Nou is er een lekker vriendinnetje van mij, die al een tijd heel lekker bezig is en ECHT veel afgevallen is al, door te sporten en Wandelen 

Dat heb ik maar een beetje overgenomen. Want ik gunde mezelf iets teveel van t slechte en het was wel weer tijd om mezelf meer van het goede te gunnen. Dus mijn andere vriendin gevraagd of ze me weer wil ophalen om naar de sportschool te gaan. Elke maandagochtend 1 uur Yoga en 1 uur BBB, en vrijdagavond 1 uur BBB en 1 uur Yoga.  

Daarnaast probeer ik 6 van de 7 dagen in de week gewoon te gaan lopen. Voordeel is dat wij hier best fijn wonen en dat ik makkelijk aan 1 stuk 6 km kan wandelen van voordeur en terug. 

Langs de rotte of door het wijkpark. Gewoon lopen, luisterboek in je oren en gaan. 

de eerste 3 zijn er alweer af. Dus we zetten maar weer door.

 

Ik heb vandeweek het ziekenhuis gebeld om te vragen wat mijn plek in de wachtlijst was. Begin volgend jaar. Maar ik sta op de "uitvallijst" (als er iemand onverhoopt niet kan, plakken ze mij ertussen). Maar ik heb voor mijzelf bedacht dat ik dat laatste eigenlijk helemaal niet zo fijn vind. Je kunt werkelijk op elk moment gebeld worden dat je de volgende dag om 7 uur moet melden.

Dit geeft stiekem toch wat manieren om dingen voor me uit te schuiven. Denk aan het afvallen, het beginnen aan een opleiding en eigenlijk nog veel meer. 

Dat schuif ik voor me uit omdat ik denk, ja maar als ik dalijk geopereerd wordt, dan valt het weer stil. 

Dus, ga ik mij morgen van de uitvallijst laten halen en gewoon netjes op mijn beurt wachten en proberen vóór die tijd een heleboel te bereiken. 

Klaar met vooruitschuiftrompetteren.

 

Op werk gebeuren er ook voor mij hele leuke dingen. Nieuwe klanten in het vooruitzicht en merken dat mijn hoofd gewoon eigenlijk nog beter werkt dan voor de chemo's.

En dat laatste is een raar gegeven. Ik lees af en toe nog wel eens mee met de meiden in de facebookgroep (je weet wel, de facebookgroep met lotgenoten waar je stiekem nooit bij had willen horen..) 

Dat het best bijzonder is dat ik 40 uur werk verricht, dat ik sport, fiets, 10 km wandel en mn hoofd vaak op orde heb (let op, " vaak", niet altijd. daarover zo meer haha)

En ik ben eigenlijk best trots op mij! haha. ik heb dan ook wel de leukste baan van de wereld maar dat had ik al eens aangegeven.

 

Hoofd op orde, is er iemand bekend met het fenomeen "Paardencoaching". Google t maar eens. ik ben een testpersoon voor een vriendin van mij die de cursus heeft gedaan. 

Dus vorige week zaterdag naar het mooie Heesch gereden in mn oude Colt, om daar mn ziel en zaligheid bloot te leggen in een paddock.

Maar dat geeft ook weer nieuwe inzichten over gedrag en reacties die ik af en toe vertoon. Super confronterend maar wel verhelderend. 

Ik ga natuurlijk nu niet uitgebreid uitleggen wat ik dan heb geconstateerd, maar ik mag volgende week weer.

 

Vorige week heb ik heerlijk genoten van mijn beste vriendinnetjes. Eerst 2 nachtjes bij de verste, (inclusief spannende avonden met een hornaar in je slaapkamer. En daana nog 1 nachtje bij de ander, iets minder ver weg maar eigenlijk ook nog een pokke end rijden. Afgesloten met een bbq waar de man ook aansloot. Absoluut genoten.

Ik ga maar eens in de opschiet modus. Tijd voor de dagelijkse wandeling van anderhalf uur.

 

En jongens, nog maar 97 dagen tot kerst. 

Waar is dit hele jaar gebleven?! 

 

 

Liefs xL