Energyyyyy

Energie

40 uur werken, ik kan het soms nog niet geloven dat ik dit echt aan het doen ben, en dat het lukt.

En dat ik het leuk vind ook, vrij essentieel. Het werkt natuurlijk ook wel mee dat er lente in de lucht hangt.

Vorige week de sneeuw, Vind ik de eerste dag leuk, de 2^e ook nog wel maar daarna, mag het gewoon weg. Drapperig en spekglad. Kan ik niet fietsen enzo. Ach, eerste wereld problemen.

Ik heb ook nog eens als een ware durfal op het ijs op de Rotte gestaan. Maar ik zit toch liever op mijn balkon, met mn toet in de zon.

Ik kreeg afgelopen week een brief van het Erasmus. Dat ik een controle Mammografie “mocht” ondergaan met erna ergens dezelfde dag, telefonisch de uitslag. De afspraak zou plaatvinden op…

18 MEI!!! Dat is 3 maanden wachten, 3 maanden toch af en toe denken, “wat als”. Want je kunt erna een feestje vieren, maar ook weer terug bij af zijn. Die onzekerheid is NIET TE DOEN.

Ik vind het knap van mensen die dit kunnen. Kan aan mijn “hysterie” liggen natuurlijk. Iemand in mijn omgeving heeft de mammo op bijvoorbeeld maandag, en krijgt woensdag telefonisch de uitslag. Daar zit dus gewoon een paar dagen tussen. Ik zou volledig in opstand komen maar deze dame zegt gewoon ’ik laat het los’. Respect hoor.

Kan natuurlijk zijn dat ik de “eerste” in de rij van meerdere was, en dus toen ik de diagnose kreeg, ik het gevoel had alsof ik een knal met een koekenpan had gekregen ( zo omschreef mijn vader het)

Maar terug naar de afspraak;  ik kan je vertellen, ik ga er ook gewoon niet mee akkoord.

Dus ik bel direct met de betreffende afdeling en geef aan, hier ga ik niet mee akkoord. 18 mei is echt te ver weg nog. Gelukkig begreep de dame aan de lijn het ( een medewerkster die ik in de tijd van de Daniel den Hoed heeeeel vaak heb gesproken) en ging ze voor mij kijken wat ze kon doen. Daarbij gaf ik aan dat ik ook niet akkoord ging met de telefonische uitslag. Dit omdat ik gewoon een lichamelijk onderzoek wil! Ik zou niet een jaar relaxed kunnen zijn erover, als ik met een plaatje en een praatje weer naar huis wordt gestuurd.

Dus nu mag ik 16 maart, zowel voor de mammo, als voor een face to face gesprek met de oncoloog EN lichamelijk onderzoek..

Is het gevoel van angst daarmee minder? Nee, maar ik heb er wel minder lang last van. Mocht het zo zijn dat het wel slecht nieuws is, dan zien we dat dan wel weer.

T zou zo zonde zijn want mn haar is zoooo lekker lang. Maar goed, dat zien we dan wel weer ;)

Vandaag hebben we een tripje naar Goes, tijd voor mijn medische tattoo. Mogen jullie zelf raden na alle andere verhalen waar hij komt!

Het is overigens ook een heel raar fenomeen. Door de amputatie zijn de zenuwen doorgesneden. Die hebben elkaar wel weer gevonden, maar niet zoals ze zaten.

Dus als ze nu op 1 punt  tatoeëert, voel ik dat niet op die plek, maar bijvoorbeeld 10 cm verderop.. En ja, dit doet ook gewoon pijn. Ondanks dat er geen weefsel meer zit.

ik hoop  oprecht dat dit de laatste keer is dat ik er naartoe moet. Dit omdat het toch ook wel weer gerelateerd is aan het ziek zijn. Als in, als ik niet ziek was geworden, dan was dit niet nodig geweest.

Bijkomend voordeel van het tripje vandaag, het wordt ZOO lekker weer. Dus een ritje naar het Zeeuwse is niet echt een straf.

Nu is ,zoals eerder aangegeven ook een eerste wereld probleem, het tijd dat mn coupe onder handen wordt genomen! Aangezien we weer “mogen” van meneer Rutte, heb ik mijn fijnste kapster al gestalkt haha.

Liefs xL