Terug van weggeweest?

Terug van weggeweest?

Mijn laatste blog is alweer van 7 december 2021.

Er is wel een heleboel verandert in die 10 maanden.

Vorige maand mocht ik stoppen met mijn injecties. Deze heb ik trouw 5 jaar lang, elke maand toegediend. Vorige week zaterdag mocht ik dan ook stoppen met de pilletjes die samenwerkte met de injecties.

Hoewel ik er altijd een soort van tegenop heb gekeken om te stoppen is het 100% meegevallen. 2 weken voordat ik mocht stoppen heb ik een afspraak in het ziekenhuis gehad, als je daar dan te horen krijgt dat je “gewoon” op de normale manier zwanger mag worden als alles uit je lijf is, dan maakt dat het stoppen een stuk leuker.

Neemt niet weg dat ik ergens mee stop wat mij zogezegd 5 jaar heeft beschermt.

Daarnaast hebben wij een enorm grote stap gezet afgelopen augustus.

Sommigen weten van mij dat ik al jaren droom van verhuizen UIT de randstad. Leven in rust, drukte kun je opzoeken.

Laat mijn wederhelft nou dezelfde droom hebben al die tijd. Begin van het jaar zijn we bij mijn liefste op visite geweest die in Drenthe woont. Op de weg terug spraken we beide uit dat het toch wel een stap zou zijn die we beiden wilden nemen.

Toen we in juli voor een keuze stonden hebben we besproken dat we moesten springen in dit avontuur.

Zo gezegd, zo gedaan. Nu heb ik het godsgruwelijke geluk dat ik vanuit huis kan werken.
Hij vond een baan in de buurt, we stalkte makelaars in de provincie Drenthe en vonden een woning die te huur stond waar we in principe zo in konden trekken.

Huur In Rotterdam opgezegd en toen konden we gaan plannen.
in 2 weken tijd heeft hij het huis naar onze zin woon klaar gemaakt, ik heb in Rotterdam alles ingepakt (ondertussen verhuisde we ook nog even met kantoor) en 29 augustus was het dan zo ver.

De woensdag voor de grote verhuizing heb ik onze Binkos al verhuist. Deze gast is geen reismandje gewend, dus dat werd 1 uur en 45 minuten paniek voor hem. En een gekneusd katten-moeder-hart voor mij.  Bloedheet in de auto. En 10 minuten voordat ik arriveerde, ging hij ineens stil liggen met zijn ogen dicht. Dát ging mij niet gebeuren natuurlijk dus ik heb m die laatste 10 minuten wakker gehouden.

Eenmaal in huis heeft hij een uur of 3 teruggetrokken op de trap gelegen en zich wat schoor gemiauwd, maar s’nachts sliep hij alweer gewoon bij ons en inmiddels is hij de king of the trappen hier .

Als we het over Wennen hebben.. We zijn hier nu 6 weken. De eerste weken moest ik vooral wennen aan de haan s’morgens. Inmiddels kan ik niet meer zonder. Daarnaast was het een grote verandering om van 5 dagen op kantoor, naar 5 dagen vanuit huis te werken.  Ik miste mijn collega en de reuring van op kantoor zijn. Hoewel ik hier wel echt het mooiste uitzicht heb. Daarnaast het gevoel dat er altijd iemand in de buurt was is ook wel een gemis (buurtjes, ouders etc)

Wat ik niet miste was de drukte. Een 45 minuten rijden over een stukje van 2 kilometer met de auto.
de flatgebouwen, trams, metro’s. Hier heb je het allemaal niet.

Wat we hier hebben is groen, uitgestrekte weilanden, bossen, laagbouw en koeien.
Mensen die ongeacht het weer gedag zeggen op straat. Het dorp heeft een molen, 1 kroeg en Geen kerk.

En hoe cliché het ook klinkt, hier kun je echt je fiets open laten staan…

Als Randstedeling moet ik aan dat laatste nog een beetje wennen natuurlijk hahah.

De eerste weken was ik vooral bezig met een draai vinden in het thuiswerken, inmiddels is daar een mooi ritme in gekomen waarbij ik elke dag een nieuw stuk van de omgeving leer kennen. (zie fotos)

Elke morgen ga ik vroeg naar buiten voor een wandeling van 5+ km. Elke dag weer een ander stuk ontdekken. Weer of geen weer. 

De rust hier maakt ook dat ik weer tijd neem om hier mijn verhaaltjes te schrijven.

Dus wellicht ben ik terug van weggeweest... :) 

Liefs xL